دانشکده ما انجمنی علمی دارد به نام انجمن علمی دانشکده معماری!! از سال 83 که وارد دانشکده شدم، همیشه به دنبال فعالیت در این انجمن بودم ولی متاسفانه دیدم که آفت گروه گریزی جامعه ما به این هسته علم هم سرایت کرده است! ترم های بعدی با تغییرات و تعویضات! مکرر دبیر انجمن و در بدو ورود هر فرد یکسری تحولات عمده صورت می گرفت ولی متاسفانه نمی شد که ادامه پیدا کند... تا اینکه سعادتی نصیب دانشکده و ما شد که آقای مهندس روشن به دبیری این انجمن منصوب شوند... بماند که این ایام مصادف با پرمشغله ترین ایام تحصیل بنده (شامل پایان نامه و ترم های آخر با تعداد واحد زیاد!) شد و سعادت حضور پیدا نکردیم ولی دورادور از سروسامانی که انجمن به خود گرفته بود و کارهایی که بچه ها زیر سایه یک مدیریت موفق انجام می دادند خوشحال بودیم! خلاصه در اندیشه هم بودیم که عجب! چگونه یک نفر توانسته چنین تکانی به دانشجویان بدهد و ...؟! ( به طوریکه انجمن علمی معماری دانشکده در سال گذشته رتبه اول را در جشنواره حرکت وزارت علوم در بین کلیه دانشکده های هنر کشور کسب نمود!)
این سوال همچنان در ذهنم باقی بود تا اینکه... چند هفته پیش آقای مهندس طی دیداری در دانشکده آدرس رایانامه ی بنده را گرفتند تا آیین نامه هایی پیرامون سازه های ماکارونی و مسابقات برگزار شده برایم ارسال کنند تا بنده حقیر به عنوان دانشجوی رشته تکنولوژی معماری ( با این القای روحی که این کار فقط از حقیر ساخته است!) پیرامون ایرادات وارده بر آیین نامه اظهار نظر کنم... ما هم پیش خودمان اندیشیدیم که ای بابا! این که کاری نیست... 2 ثانیه ای آیین نامه را خواندیم و ایرادی هم ندیدیم! بعد از ما(با کلی خواهش و پوزش!) خواسته شد با یکی از اساتیدمان هم صحبتی کنیم تا مطمئن شویم که ایرادی نیست! گفتیم: همین؟! باشه... با استاد گرام هم قرار و مدار را گذاشتیم و ... این سیکل همچنان ادامه پیدا می کرد و ما خوشحال و شنگول روانه این سیکل بودیم تا اینکه متوجه شدیم... بله! به سلامتی مسئول اجرای فنی مسابقات سازه های ماکارونی امسال در سطح شهر تبریز گشته ایم و بعد هم کلی منور شدیم و الان درست 1 هفته است که هرچه آیین نامه در مورد این مسابقات در دنیا بود را پیدا و مطالعه کردیم و با هرکس که می توانست راهنمایی کند تماس گرفتیم و هر روز مشغول تکمیل تر کردن آیین نامه خودمان گشتیم و حتی در یک حرکت انقلابی برای بارگذاری سازه ها هم ایده پرداخت کردیم و سه بعدی ایده مان را هم تا 3 نیمه شب ترسیم کردیم و برای رفع ایرادات مغز اطرافیان را هم به کار بستیم و ...
بعد از این همه... الان که از تکمیل نسبی آیین نامه فارغ گشتیم، به جواب سوال چند سالمون رسیدیم که چطور یک مدیر موفق میتونه در یک زمان محدود قابلیت های اعضا را به کار ببنده و در عین حال زیر سایه اخلاق خوب و زبان چرب و نرم!! و البته سابقه درخشان نه تنها هماهنگی، بلکه کمک مسئولان دانشگاه رو هم جذب کنه! آقای مهندس برای فردا قراری را تنظیم کرده اند تا تنی از اعضای انجمن که احتمالا به همین شیوه مدیریتی کارهای ارزشمندی را در راستای برگزاری این مسابقه انجام داده اند هم دیگر را ملاقات کنند و شرحی از فعالیت هایشان را در آن جلسه ارائه دهند تا رفع نواقص و هماهنگی های نهایی لازم صورت بگیره و مسابقه سازه های ماکارونی در اواخر اسفند امسال برای اولین بار در سطح دانشگاه های شهر تبریز برگزار بشه!
آقای مهندس روشن واقعا تبریک می گم بهتون...!
۲ نظر:
:)
ay bala biz hey dirukh ba bu giz nia baske hesh galip elamir!
پس ماکاروني دم مي کني D:
اميدوارم هميشه موفق باشي *:
ارسال یک نظر